Ik had verwacht dat het terras achter de dorpsherberg vanwege het stralende zomerweer bomvol zou zitten, maar tot mijn verrassing bleek de hof volkomen verlaten. Dat kwam mij goed uit want zo kon ik het verhaal dat ik thuis geschreven had in alle rust corrigeren.
Ik had mijn papieren echter nog niet uit mijn tas gehaald of de terrasdeur zwaaide open en een gezette dame in een oranje met roze bloemetjesjurk kwam met dreunende stappen op me af.
‘Ze moeten de vliegvakanties duurder maken, meneer!’
‘Zo is het maar net’, antwoordde ik, mij op hetzelfde moment realiserend dat een dergelijke prijsverhoging een flinke boost zou betekenen voor het klassenverschil in onze maatschappij.
Ze legde twee grote werkhanden op mijn tafeltje en staarde me boos aan.
‘Maar ze doen het niet en daarom moest ik vandaag het terras sluiten. Begrijpt u dat?’
‘Ehm,’ antwoordde ik weifelend, ‘niet helemaal, vrees ik.’
Ze stak haar handen in haar zij en wierp een grimmige blik naar boven waar de zon prompt wegdook achter een stapelwolk.
‘Ze zijn gisteren allemaal op vakantie gegaan, meneer, al mijn dienstertjes! Allemaal tegelijk! En allemaal naar badplaatsen in Turkije, Spanje en Portugal! En allemaal met het vliegtuig! Ik sta er nu helemaal alleen voor.’
De laatste zin sprak ze uit met een brok in haar keel en even was ik bang dat ze snikkend ineen zou zijgen op de plavuizen. Maar ze herstelde zich verrassend snel en sloeg toen zo boos met haar vuist op het tafelblad dat het kunststof vaasje met de droogbloemen omhoog sprong en vervolgens op de grond te tuimelde. Ik raapte het op en stak het haar toe.
Ze nam het aan met een blik of ik haar een bruidsboeket overhandigde en keek me toen liefdevol aan.
‘En u had natuurlijk op dit terras een lekker koud biertje willen drinken, is het niet? En nu moet ik u zó teleurstellen!’
Ze sloeg een arm om me heen en drukte me even stevig tegen haar voluptueuze boezem. Toen duwde ze me voor zich uit de caféruimte in. ‘Vooruit’, zei ze. ‘We gaan er binnen een nemen en misschien wel meer dan een. Van het huis, hoor! En we drinken op de vliegmaatschappijen die liever de lucht vervuilen dan zich zorgen te maken over een alleenstaande caféhoudster!’
